Świat szerzej zapoznał się z osiągnięciami Franka Duxa po tym, jak Jean Claude Van Damme zagrał go w jednym ze swoich największych hitów, czyli w "Krwawym sporcie" ("Bloodsport"). Od momentu, gdy film trafił do kin w 1988 roku wiele osób zadawało sobie pytanie, na ile dopisek przy filmie "inspirowany prawdziwymi wydarzeniami" był prawdziwy i czy prawdziwa historia Franka Duxa obfitowała w niesamowite wydarzenia zaprezentowane na ekranie. 

Gdyby brać za pewnik tylko to, co mówi sam bohater niniejszego artykułu, to zdarzenia z "Krwawego sportu" byłyby zaledwie niewielkim wycinkiem jego życia, wypełnionego po brzegi historiami, z których każda z osobna nadawałaby się na hollywoodzką produkcję. Przyjrzyjmy się zatem kilku tym opowieściom i sprawdźmy, czy możliwa jest weryfikacja ich prawdziwości inaczej niż tylko "na wiarę" w to co mówi sam Frank Dux. 

Czy Frank Dux rzeczywiście walczył w Kumite?

Frank Dux w budowaniu swojego publicznego wizerunku wytaczał najcięższe działa. Udało mu się dotrzeć ze swoimi opowieściami do bardzo wpływowych środowisk - m.in. do czasopisma "Black Belt", które w latach 80-tych było najbardziej opiniotwórczym czasopismem w dziedzinie sztuk walki. Właśnie w Black Belt, w 1980 roku, ukazał się słynny wywiad z Frankiem. Dux w jego trakcie opowiedział o swoim udziale w Kumite - sekretnym turnieju, który odbywa się raz na pięć lat w utajonej lokalizacji. To właśnie ta historia stała się podstawą do scenariusza dla "Krwawego sportu". 

Jak Frank Dux miał dostać się na Kumite?

Historia jego treningów sztuk walki miała wiązać się z postacią legendarnego instruktora Senzo "Tiger" Tanaki - mistrza pochodzącego z rodu 40 pokoleń wojowników (wg. słów Duxa). To właśnie Tanaka miał trenować Franka w Japonii w technikach ninjutsu. Sam Tanaka miał być również zawodnikiem, który we wcześniejszych latach zwyciężał w Kumite. Dzięki temu i udanym startom Duxa w turniejach mniejszej rangi, Frank miał otrzymać zaproszenie na Kumite. Życzeniem jego mistrza (rzekomo ostatnim przed śmiercią), było to, żeby Frank pojechał na turniej i wygrał go jako pierwszy przedstawiciel Zachodu.

Rekordy Franka Duxa na Kumite

Frank miał finalnie wziąć udział w turnieju w 1975 roku, który odbył się na Bahamach i zwyciężyć w nim, co (wg. jego samego) zapoczątkowało jego status jako legendy sztuk walki. Wg. filmu, który cytował fakty z życia Franka, Dux miał osiągnąć następujące rezultaty w Kumite:

• Od 1975 do 1980 roku Frank W. Dux stoczył 329 walk.
• Odszedł na emeryturę jako niepokonany Mistrz Świata wagi ciężkiej w kumite w pełnym kontakcie.
• Pan Dux nadal jest posiadaczem czterech rekordów świata:
• Najszybszy nokaut - 3,2 sekundy
• Najszybszy cios i nokaut - 0,12 sekundy
• Najszybsze kopnięcie nokautujące - 72 mph
• Najwięcej kolejnych nokautów w pojedynczym turnieju - 56

Kumite - konfrontacja opowieści z rzeczywistością

Niestety bardzo trudno jest znaleźć potwierdzenie dla wszystkich opowieści wygłaszanych przez Franka. Pierwszym, co było podważane, to sam fakt istnienia takiego turnieju, a jeśli istniał w tajemnicy przez wiele dziesięcioleci (jeśli nie dłużej), to dlaczego nikt wcześniej o nim nie mówił? Wg. samego Duxa dostał on specjalne pozwolenie od organizatorów (ze względu na swój status), żeby ujawnić informacje o turnieju. Przyznacie, że brzmi to trochę niedorzecznie, biorąc po uwagę, że sam turniej nie odbywał się legalnie.

Frank Dux kontra piraci

Ale idźmy dalej. Dux za zwycięstwo w turnieju miał otrzymać drogocenny miecz. Niestety - nie był w stanie go zaprezentować, gdyż ... sprzedał go. Ale to nie tak jak myślicie - nie zastawił go zwyczajnie w lombardzie ze względu na braki gotówki. Jak sam twierdzi sprzedał go, żeby wykupić filipińskie dzieci porwane przez piratów. Co więcej, piraci w ostatniej chwili mieli zamiar wycofać się z transakcji, co spowodowało, że Dux i jego kompani musieli użyć siły, żeby oswobodzić porwane dzieciaki. Frank twierdził, że część z tych dzieci zamieszkała w Stanach Zjednoczonych i są na tyle mu oddane, że byłyby gotowe dla niego zabić. Ponownie niestety nikt nigdy nie dotarł do żadnego z nich, aby mogły potwierdzić te słowa.

Senzo Tanaka - czy istniał naprawdę? 

Tanaka miał pochodzić z rodu wojowników z wielosetletnią tradycją. Miał być mistrzem ninjutsu, niezrównanym fighterem, zwycięzcą Kumite, żywą legendą sztuk walki w Japonii. Jednak powszechnie znani trenerzy sztuk walki z Japonii nie potrafią nic powiedzieć na jego temat. Drugą sprawą jest fakt, że Frank Dux w różnych wywiadach (m.in. tutaj na youtube) opowiada, że był samoukiem ("self taught") jeśli chodzi o sztuki walki. To jak to w końcu było?

Trofeum za wygraną w Kumite ze znaczkiem "Made in the USA"

Dux miał otrzymać również puchar za wygraną w turnieju. Puchar ten prezentował w jednej ze swoich szkół walki. Jednak jak stwierdził producent pucharów i trofeów, trofeum Duxa z zawodów na Bahamach zostało przynajmniej częściowo wykonane w San Fernando Valley. Kiedy pokazano zdjęcie pucharu pracownikom sklepu z trofeami w North Hollywood, W.R. Moody Co. powiedzieli, że podstawa i ceramiczne tablice zostały wykonane przez ich firmę. Wg. Duxa otrzymał trofeum od jednego z byłych przedstawicieli organizacji IFAA (International Fighting Arts Association), czyli organizacji, pod skrzydłami której odbywało się Kumite. Miało to być "zrzeszenie wojowników", niestety jedyne ślady odnośnie IFAA prowadzą do Duxa, który później przyznawał, że zerwał kontakty po tym, jak oczekiwali, że podda walkę.

Osiągniecia w ramach służby wojskowej i praca dla CIA

Dux w ramach służby miał wielokrotnie wykonywać bohaterskie akcje w południowowschodniej Azji, które sprawiły, że otrzymał ordery najwyższej klasy, m.in. Medal Honoru (Medal of Honor) - najwyższe odznaczenie wojskowe w USA. Jednak wojskowe annały, do których można dotrzeć na podstawie amerykańskiej ustawy o jawności dostępie do takich informacji wskazują, że nie tylko nie służył w Azji, ale też nie otrzymał odznaczenia. Odnosząc się do zdjęcia, na którym pozuje z orderami nie był w stanie wyjaśnić dlaczego rzekomy order miał insygnia innej jednostki wojskowej niż tej, w której rzekomo służył. Miał też zostać zrekrutowany przez CIA, żeby wykonywać tajne operacje - to jednak kolejna informacja, której nikt nie może (lub nie chce) potwierdzić. Frank twierdził wielokrotnie, że ktoś w wojsku sabotuje jego wersję zdarzeń przez niszczenie dokumentacji.